
Gingiviti

MALOKLUZIONI I KLASËS SË TRETË
Malokluzioni i klasës II është një lloj keqpozicionimi i dhëmbëve, ku dhëmbët dhe nofulla e sipërme mbivendosen ndjeshëm me ato të poshtme. Kjo gjendje karakterizohet nga dhëmbët e sipërm që dalin përpara ose dhëmbët e poshtëm që janë pozicionuar shumë prapa në krahasim me dhëmbët e sipërm.
Shkaqet dhe faktorët e rrezikut
Prezenca e klasës II mund të lindë nga një sërë faktorësh, shpeshherë duke përfshirë si ndikime gjenetike, ashtu edhe mjedisore. Karakteristikat e trashëguara, si nofulla natyralisht e theksuar e sipërme ose nofulla më e vogël e poshtme, janë shkaktarët më të zakonshëm. Veset e fëmijërisë, si thithja e gishtit, mund të kontribuojnë në keqpozicionimin duke ushtruar presion mbi dhëmbët dhe nofullat gjatë periudhave kyçe të zhvillimit të dhëmbëve. Shkaqe të tjera përfshijnë lëndimet e nofullës, defektet e lindura ose daljen e gabuar të dhëmbëve.
Simptomat dhe karakteristikat
Shenja më e dukshme janë dhëmbët e sipërm, të cilët mund të dalin shumë përpara dhëmbëve të poshtëm ose të duken të kthyer në drejtim të qiellzës. Kjo mund të shkaktojë vështirësi në kafshimin ose përtypjen e ushqimit dhe mund të çojë në probleme me të folurin. Individët me raste të rënda të klasës II mund të përjetojnë gjithashtu dhimbje nofulle, shqetësime në nyjën temporomandibulare (TMJ) dhe asimetri të fytyrës. Këta individë shpesh shfaqin një pamje të theksuar ose “dalëse” të nofullës së sipërme, duke e bërë këtë gjendje të dukshme estetikisht.
Diagnostikimi
Dentistët dhe ortodontët diagnostikojnë malokluzionin e klasës II përmes një ekzaminimi të plotë, duke përfshirë një vlerësim vizual të kafshimit dhe renditjes së dhëmbëve. Mjetet diagnostikuese si radiografitë, modelet dentare dhe analiza e kafshimit përdoren gjithashtu për të vlerësuar gravitetin e gjendjes. Këto metoda ndihmojnë në përcaktimin e trajtimit më të mirë në varësi të rastit specifik të pacientit.
Opsionet e trajtimit
Zakonisht varet nga sa e rëndë është gjendja dhe nga mosha e pacientit. Tek fëmijët dhe adoleshentët e hershëm, mund të trajtohet me pajisje ortodontike funksionale, pajisje që përdoren për të udhëhequr rritjen e nofullave ose me braketa (tela) për të ripozicionuar dhëmbët gradualisht. Në rastet më të rënda, mund të kërkohet ndërhyrje kirurgjikale, veçanërisht nëse rritja e nofullës ka përfunduar.
Fjalë kyçe: malokluzion, dhëmbë, kirurgji, klasë II